ZAMANIN
NİSBİLİYİ VƏ TALE HƏQİQƏTİ

Bu nöqtəyə
tale izah etdiklərimizlə birlikdə, həqiqətdə "üç ölçülü bir məkan"ın
var olmadığı, bunun tamamilə
hisslərdən qaynaqlanan bir ön fikir olduğu
və
bütün həyatın
"məkansızlıq"
içində
sürdüyü qətilik qazanmaqdadır.
Bunun
əksini iddia etmək, ağıldan
və
elmilikdən uzaq bir batil inanc olacaq.
Çünki fiziki bir dünyanın varlığına dair
əldə etibarlı
heç bir dəlil
yoxdur.
Bu vəziyyət,
təkamül nəzəriyyəsinin də təməlini meydana gətirən materialist
fəlsəfənin birinci fərziyyəsini çürüdür.
Bu fərziyyə,
maddənin mütləq və sonsuz olduğunu
iddia edir.
Materialist fəlsəfənin
ikinci fərziyyəsi isə, zamanın
mütləq
və sonsuz olduğudur
ki, bu da digəri
tale batil bir inancdır.
Zaman
Hİssİ
Zaman dediyimiz hiss,
əslində bir anı
bir başqa anla müqayisə etmə üsuludur.
Bunu bir örnəklə
açıqlaya
bilərik.
Bir cisimə
vurduğumuzda
bundan müəyyən
bir səs çıxar.
Eyni cisimə
beş dəqiqə sonra vurduğumuzda
yenə
bir səs çıxar.
Adam, birinci səs
ilə ikinci səs arasında
bir müddət
olduğunu
düşünər
və bu müddətə "zaman" deyər.
Halbuki ikinci səsi
eşitdiyi anda, birinci səs yalnız
zehinindəki
bir xəyaldan ibarətdir.
Yalnız yaddaşında var olan bir məlumatdır.
Adam, yaddaşında olanı, yaşamaqda olduğu anla
müqayisə
edərək
zaman
hissini
əldə edər.
Əgər
bu müqayisə olmasa, zaman
hissi
də
olmayacaq.
Eyni şəkildə
adam, bir otağa
qapısından girib sonra da otağının ortasındakı bir kresloya oturan bir
insanı gördüyündə,
müqayisə edər.
Gördüyü insan kresloya oturduğu anda, onun qapını açması,
otağının ortasına doğru getməsi
ilə əlaqədar görünüşlər, yalnız
beyində
iştirak edən bir məlumatdır.
Zaman hissi,
kresloya oturmaqda olan insan ilə bu məlumatlar arasında
müqayisə
edilərək ortaya çıxar.
Məşhur fizikaçı Julian
Barbour, zamanın tərifini belə
verməkdədir:
Zaman
əşyaların mövqelərini
dəyişdirmə ölçüsündən başqa bir şey deyil.
Bir rəqqas
yellənər, saatın
qolları irəliləyər.
Qısacası zaman, beyində
saxlanan bəzi xəyallar arasında
müqayisə
aparılmasıyla var olmaqdadır.
Əgər
bir insanın
yaddaşı olmasa, beyni bu cür şərhlər
etməz və dolayısilə
zaman
hissi
də
meydana gəlməz.
Bir insanın "mən
otuz yaşımdayam"
deməsinin səbəbi, beynində söz mövzusu otuz ilə aid bəzi məlumatların
yığılmış olmasıdır. Əgər
yaddaşı olmasa, ardında belə bir zaman hissəsi olduğunu
düşünməyəcək,
yalnız
yaşadığı tək
bir "an" ilə həmsöhbət olacaq.
Zamansızlığın Elmİ
İzahatı
Zamanın, hərəkət
edən cisimlər və meydana gələn dəyişmələr arasında
etdiyimiz müəyyən
bir sıralamadan
doğan bir anlayış olduğu gerçəyi,
bu gün elmi olaraq da qəbul edilmişdir.
Bu mövzuda görüş ifadə
edən
fikir
və elm adamlarından
nümunələr
verərək mövzunu daha yaxşı şərh
etməyə
çalışaq.
The End of Time (Zamanın Sonu) adlı kitabında zamansızlıq
və
sonsuzluq haqqındakı
şərhləri
ilə elm dünyasında
böyük
əks-səda yaradan
fizikaçı Julian Barbour, zamanın bir hiss
olmasının,
bir çox insan üçün qəbul
edilməsi çətin bir həqiqət olduğunu
ifadə
etməkdədir.
Discover jurnalında, Barbour ilə
aparılan bir reportajda zaman
hissi
üçün bu şərhlər
verilməktədir:
"Mən
hələ qəbul etməkdə çətinlik çəkirəm" deyir (Barbour).
Ancaq, sağlam fikirlilik kainatı anlamaq üçün heç bir
zaman etibarlı bir yol göstərici
olmadı-Kopernikin
Günəşin
Dünya ətrafında
dönmədiyini
ilk söylədiyi andan bəri fizikaçılar
hisslərimizi
çaşdırdılar.
Hər
şeyə baxmayaraq, Dünya 67,000 mil/saat sürət ilə boşluqda dönərkən ən
kiçik bir hərəkət belə hiss etmirik.
Barbour zamanın keçdiyinə
dair hissimizin, "Düz Dünya Cəmiyyəti"nin (Flat Earth Society) batil
inancı
tale
səhv olduğunu
iddia edir. "
Yuxarıda da görüldüyü kimi, məşhur
fizikaçı Barbour, zamanın mütləq olduğuna
dair sahib olduğumuz inancın batil olduğunu ifadə
etməkdədir.
Və
indiki vaxtda fizika sahəsindəki araşdırmalar bu gerçəyi açıqca
göstərməkdədir.
Zaman mütləq
deyil, meydana gələn hadisələrə görə fərqli qəbul edilən nisbi bir anlayışdır.
Nobel mükafatlı məşhur
genetika
professoru və
fikir adamı
François Jacob isə, Mümkünlərin Oyunu adlı
kitabında zamanın geriyə
axışı
ilə
əlaqədar bunları
söyləyir:
Tərsindən
göstərilən filmlər, zamanın
tərsinə
doğru
axacağı bir dünyanın nəyə
bənzəyəcəyini
düşünməyimizə
imkan verməkdədir.
Südün fincandakı qəhvədən
ayrılacağı
və
süd
qabına
çatmaq üçün havaya atılacağı bir dünya; işıq dəstələrinin
bir qaynaqdan fışqıracaq
yerdə
bir tələnin (çəkiliş mərkəzinin) içində toplanmaq üzrə divarlardan çıxacağı
bir dünya; saysız damlacıqların heyrət
verici ahəngiylə suyun xaricinə doğru
atılan bir daşın bir insanın ovucuna qonmaq üçün bir
əyri boyunca tullanacağı
bir dünya. Amma zamanın tərsinə
çevrildiyi belə bir dünyada, beynimizin
müddətləri və yaddaşımızın meydana gəlməsi də eyni şəkildə tərsinə
çevrilmiş olacaq.
Keçmiş və
gələcək üçün də eyni şey olacaq və dünya
|